Dag 5 - Gargellen - rustdag

Dit hotel doet mij sterk denken aan de gouden dagen van mijn jeugd als wij met onze ouders naar de Zwitserse wintersport togen. Wij logeerden dan de de Seehof's of Sweizerhofen van die dagen. Oerdegelijke familie hotels met een chique uitstraling. Je werd geacht je omgekleed te hebben voordat je de eetzaal mocht betreden. Er komen steeds meef dingen boven. Een keine greep:

Wij hadden een slee gehuurd van het hotel. Mijn broer en ik raceten dan de helling af en maakten er een sport van om  vlak voor de See de slee 90 graden om te gooien. Dat moest wel want het ijs op het meertje was notoir onbetrouwbaar en ons was ten strengste verboden ons daarop te begeven. En dat in termen die in niets, maar dan ook echt in niets mis te verstaan waren.

Edoch de laatste keer afwaarts kregen wim dd slee nket goed om, we schoten er af en de slee zelf eindige midden op het meertje op het ijs. De rapen waren toen goed gaar.

Mijn vader dronk 's ochtends altijd rustig koffie in de conversatiezaal als de rest van de familie skieen was. Al krantlezend reikt hij naar de porcepeinen koffiepot en stoot die van tafel. Het ding suist naar zijn ondergang, maar net voordat de koffie het hele dure tapijt zal besmeuren en de a herven door het etablissement zullen spatten, buigt mijn vader zich bliksemsnel, grijpt de pot bij het daartoe geeigende oor en schenkt rustig zijn koffie in. De eigenaar van het hotel heeft dit tafreel gezien, komt toesnellen en roept: "Aber Heer  van de Sandt mann kann schon sehen dass Sie Tennis gespielt haben".

Als mijn  moeder bij mijn zusje had gecheckt of ze nog goed sliep en dan weer aan tafel kwam, stonden wij (mijn vader, mijn broer en ik) op. Ik zal nooit  vergeten hoe zij dan keek en lachte.

Maar nu even weer weg uit oude tincen en terug  naar het nu. Hoe chiquer het etablissement, des te moeilijker is het uit te vinden hoe je de douche en het bad in werking krijgt.  Jazeker, het ligt er perfect schoon en glimmend bij, maar hoe krijg je nu in hemelsnaam het water uit de muur.....

Nee, dan zo'n berghut: daar is het simpel. Je draait aan de kraan en er komt ijs, maar dan ook echt ijskoud gletscherwater uit. Botbrekend koud ! Voor warm water doe je een geldstuk in het automaatje en als je geluk hebt, dan ben je net ingezeept voordat het warme water stopt.

Maar lieve lezer het kan nog erger. Stelt u zich voor.  Je bent in je eerste hut en onnozel denk je, dat je zomaar lekker warm kunt douchen. Je bent uitgekleed en poedelnaakt kom je achter de weerbarstige realiteit. Ook wel een kastje voor het inwerpen van benodigde muntjes voir het verkrijgen van verwarmt water genoemd. 

Maar dan kent u uw scribent van dienst nog niet. Onverschrokken en zonder enige luchtfietserij als aankleden en met hangende pootjes een euro stuk gaan scoren, gaat de koude kraan open. Onder een volle stroom sneeuwkoude vloeistof worden En de haren En het inmiddels uiterst vege lijf gekuist. Een barre en redelijk onbezonnen bezigheid!

'T Zwarte Plasje is nooit zo koud geweest; zelfs niet in de winter.

Onverdroten wordt dus je reisgezel geinformeerd. Neemt 2 euro mee!!!!!!! Helaas daar  is de realiteit nog weerbarstiger. Een euromunt en twee vijftig cent stukken worden niet als 2 euro herkend. En dus volgt hier noodgedwongen en in dezelfde geest hetzelfde bevriezende ritueel.

Een ervaring overigens, die je uiteindelijk wel gloeiend achterlaat.

En eenmaal schoon is het leven goed. De geboden en aangeschafte  nattigheid smaakte nooit beter en het uitzicht is al even verheven.

Zo'n hut en de gebruikers zijn trouwens een fenomeen. Het idee van uw chroniqueur is toch dat de algemene regel " dat wat je berg opdraagt, draagt er ook weer af", hier ook opgang doet. Je hebt respect voor hetgeen je op hoogte gebruikt.

En zo ziet een relatief kleine hut als de Talisunahutte er na gebruik van zo'n 125 a 150 man, na een dag en een nacht schoner uit dan een net schoongemaakte shop en aanpalende verschoningsruimte van een gemiddeld pompstation langs  een willekeurige snelweg: geen vieze voeten, geen slingerend papier, geen... vul verder lekker zelf maar in.

Vandaag zijn we met de ,ift omhoog gegaan en hebben op het Alm wat verpoost. Daarna een lun h ge ruikt en nu gaan we zwemmen, zonnen en luieren totdat di er geserveerd wordt. Het leven ks soms uiterst goed.

Jullie kunt wel jaloers wezen op de algehele setting van ons repoos, maar de rustdag is bijzonder welverdiend. We zijn ca. 50 kilometer verder en hebben  ca. 3 kilometer geklommen in 4 dagen. Daarvan gingen er zeker anderhalf ook nog eens hels steil opwaarts. En over het dalen heb ik het dan nog niet eens. Dus: me dunkt!!!!