Oefenen - dag 4 Tilisuna Hutte (2211 meter) - Gargellen Hotel Madrisa (1423 meter )

En ineens was daar die fragiele, witte vlinder. Zwevend in dat hele grote, prachtige dal tussen die giganten van bergen, ver van alle veiligheid, hoog in de lucht. De vleugels gespeeld door de wind; op weg naar een onbekende toekomst.

En zo zweven wij ook op de vleugels van het lot naar onbekende bestemming. En dat wij geldt nu eigenlijk vooral voor die twee piepkleine, al wat oudere  bergstappers, die langs de flanken van al die reuzen gaan. Zich wel heel stoer wanend, maar uiteraard volledig in het niet vallend bij al die grootste pracht en de indrukwekkende statuur.

En groots was het vandaag. De zon en de wolken vochten om de heerschappij. Dan weer alles in volle zonnevloed en dan weer met een sluier bedekt. De sluiers wonnen het meestal.

En dan opeens kort zo'n fel oplichtende top, net de zon vangend en hier en daar bepoedersuikerd, ingelijst in een wit/grijze wolkenrand. Of een flard schitterend dal, even krachtig groen, dan dof en dan weer weg.

We zijn vandaag wel door 4 soorten  biotoop belopen. Eerst kaal en rotsig met veel beekjes en natte, wat schrale, alpenweides. Dan steile kale hellingen met veel gruis en steenslag. Vervolgens weer meer stoer groen met steeds meer bloemen en een lage struik met uit uitbundig bloeiende roze bloemen. Hele grote stukken berg waren ermee bedekt, dusdanig dat Maarten sprak: " We lopen door de roze buurt". Een rake typering.

Dan is er ineens een hazelaarbos en de bloemensoorten worden anders en tenslotte lopen we door een schitterend oud en krachtig dennebos. Het rookt er werkelijk verrukkulluk.

In het begin van de tocht liepen we beurtelings in Oostenrijk of Zwitserland. Maar de Zwitsers hebben ons zwaar teleurgesteld door geen kabels te hangen op plekken, waar dat wel zeer raadzaam zou zijn geweest. Dus toch duidelijk minder Gruendlich dan altijd aangenomen of misschien lijdend onder een zwakke franc.

De bergwanden zijn een prachtige tijdslijn van het bestaan van de aarde. De Alpen zijn niet vulkanisch, maar een plaat die, onder immense druk, opgeschoven is over honderden miljoenen jaren en ondertussen zwaar aan erosie onderhevig is geweest. Een indrukwekkend proces, waarvan wij de tijdsspanne absoluut niet kunnen bevatten.

Onderweg hebben we Murmeltieren gezien. Enkele zeer gewichtige exemplaren, maar ook een paar schriele jonkies. Ook een zwarte salamander en een prachtige bergkikker kruisden ons pad. 

En nu.... nu zitten we in ons hotel (met zwembad en sauna). Natuurlijk zitten we op de hoogste verdieping in de verste kamer. Logisch, anders telt het niet. Je bent wandelaar of niet tenslotte. Het is echter zo ver lopen dat je in het hotel een straat overgaat.

We hebben morgen een rustdag en dat vieren wij in stijl. Want het is wel zo'n schitterend Alpen hotel waar vier generaties familie de kwaliteit en de grandeur  bewaken. Ik ben al verdwaald en i  de tafeltennis ruimte terecht gekomen. Daarna langs ht zwembad en nu heb ik de lobby bereikt waar ik wifi heb.

Gelukkig heb ik altijd in mijn rugzak een lichtgewicht ensemble, dat me op zo'n chique plek nog net aanvaardbaar maakt. Zodat ik met ingehouden ( dat dan weer wel) zwier en elegance mee kan doen bij aperitief en diner.

Helaas kent het dorp ook een kerk met regelmatig slaand uurwerk aanpalend aan onze hotelkamer. De klank van de klok is licht, maar indringend en zal ons zeker elk kwartier bereiken.

Morgen uitslapen, ontbijten, wat gericht rondlummelen, verder wat studie verrichten in  de lokale lokaliteiten en plannen maken voor de rest van de wandelweek.

Uw scribent is er bij en zit er vol op en houdt zijn trouwe lezers gaarne op de hoogte.