Gr5 deel 3 - Thonon les Bains - prelude

Afscheid nemen is moeilijk, maar met 2 kleinkinderen was het schier onmogelijk. En dan Mieke op Rotterdam Centraal uit zicht zien  verdwijnen ............ de Fransen hebben gelijk: partir c'est mourir un peu!

Het is een gekke dag. Ik ben nog behoorlijk jet-legged van onze trip naar New York. En dan moet ik eerst nog even stemmen. We staan 3 minuten voor opening bij het stadskantoor. Daar is grote paniek want ze weten niet hoe de deur open moet. Uiteindelijk komt alles goed.

En de trein halen we fluitend. Op het perron  komen we onze vriend Jan Hazelzet tegen. Hij moet voor zijn werk naar Parijs. Samen dri ken we nog wat vlak voor Parijs en samen lopen we onze toekomst tegemoet. Jan heeft gelijk als hij zEgt dat aankomen in Parijs thuiskomen is. Ik heb er niet lang gewoond zoals hij maar ik voel hetzelfde.

Op zo'n boulevard bij een boulangerie/patisserie een broodje jambon cru kopen en grappen met de  verkoopster. Heerlijk.

En op het Gare de Lyon een pianostemmer met de piano in de hal bezig zien....

De reis is voorspoedig en ik zit in mijn hotel le Comte Rouge, hetgeen ik fonetisch moet vertalen met de Rode Kont. Ofwel de baviaan met de roodste billen zit straks met zijn bille  blood bovenaan de hoogste apenrots.

Ja en daar zit um  nu net de kneep: ik ben weer stik nerveus. Het gaat  nergens over, maar to h. Als ik eenmaal bezig ben en de eerste dagen achter de rug heb, dan zakt dat helemaal weg, maar nu....

Dus laten we maar hopen dat ik straks met mij  rode kont hoog op de rotzen kom.

Je kunt voor mijn etappes kijken op de website movemyalps.com. daar vindt je afstanden, tinden, hoogteverschillen en allerlei andere zaken. Dat geeft beter inzicht.

Voor nu: ik ga vroeg slapen en morgen deze eerste stappen. Ik heb er enorm veel zin in.