GR5 deel III Thonon les Bains - chez les Girard

GR5 deel III dag 1 Thonon les Bains - Chez les Girard.

Even nog dit. Gisteren had ik het over een Rode Kont. Maar ik moest er nog inkomen. Dua wat ik eigenlijk bedoelde is dat ik hoop dat ik niet mijn billen brand aan dit avontuur en met die rode bibs op de blaren moet gaan zitten.

Vandaag was een dag met veel gezichten.

Het ontbijt was super. Goed verzorgd en uitgebreid. Daar houd ik wel van.

Helaas bleek vanochtend dat ik mijn leukoplast vergeten ben. Dat is uiterst vervelend omdat ik dan mijn voeten niet goed kan afplakken.

En ofschoon ik vroeg buiten was, kostte het me anderhalf uur om een armzalig surrogaat te krijgen. Uiteindelijk liep ik Thonon les Bains om 10 over half 10 uit. Dat is enorm vervelend omdat je dan je tocht eigenlijk te laat begint.

Maar het weer was prima. De vogels deden hun uiterste best en ook de krekels lieten zich niet onbetuigd. Eerst door bos en later brak het terrein wat.

Ik heb ergens tussen de 250 en 300 kilometer gelopen voor deze tocht. Maar niets in Nederland kan je prepareren op omhoog, omlaag, omhoog, omlaag. Het is killing: zeker op zo'n warme , zonnige dag!

En ja, ik was 1 keer de weg volkomen kwijt. Ik ben toen op de bonnefooi afgedaald. Mijn schone broek zat daarna onder de modder en andere vuiligheid. Geen goed plan en niet voor herhaling vatbaar.  Laat ik het daar bij houden.

Maar beneden lag een wildwatervaarkamp in opbouw. Daar hadden ze koud water en IJSJES. Dus daar waar ik de vorige keer drie dagen heb lopen tanddakken, was het nu de eerste dag al raak. Wel was het ijsje uit de vorige eeuw, maar dat mocht mijn pret niet drukken.

En op het eind van de dag kreeg ik nog een heel venijnige klim op en ongelijk, modderig en stenig pad. Eenmaal boven merkte ik dat het daarna moeiteloos omschakelen naar het tempo van het vlakke er neit meer inzat.

Gelukkig kwam ik langs een Gite Rurale. Helaas daar zaten Polen in. Terwijl ik zat te wachten, vedtelde de buurman dat ik daar geen kans zou hebben en nodigde mij uit voor een kopje lekkers.

Hij bleek een Nederlandse vrouw te hebben en dus werd het kopje lekkers vervangen door een heel lekker koud biertje en een verrukkelijke rabarberquiche. Nu ben ik niet van de rabarber, maar deze vond ik heerlijk. Na een tijdje kletsen wilde ik door. Ik mocht ook nog een tweede biertje, maar dat heb ik na even moeizaam nadenken toch maar afgeslagen. Al dat bier zinkt altijd in je benen.

Inmiddels ben ik er achter dat de meeste overnachtingsplekken pas  half juni open gaan. Dus ik dacht sauvage te moeten kamperen. Edoch ik liep tegen een nieuwe gite aan.

Een plaquete vertelde mij de Mairie te bellen. Een dame verscheen al ras en vertelde dat zij  net die ochtend alles had klaargemaakt. En dat de prijs  60 euro was. Maar mijn vermoeide gezicht in ogenschouw genomen ging daar al ras een tientje af. En ze bracht me ook nog naar het  volgende dorp voor mijn bokds happen.

Terug heb ik gelopen (ze had me ook  nog precies gewezen hoe ik alles kon afsnijden en dan in 20 minuutjes weer thuis kon zijn.).

Eerst gewassen; toen opgehangen; toen gekookt en na deze pennenvrucht een heerlijk toetje.

Omdat ik niet zeker weet of ik wel elke keer de bewoonde wereld zal bereiken na mijn etappe, kan het zijn dat mijn verslagen niet regelmatig binnen komen en soms dagen op zich laten wachten.

Raak echter niet in paniek. Ik heb een apparaat bij me dat werkt als een sateliet telefoon. Als er echt iets is, kan ik Mieke daarmee bereiken en als er echt iets is, dan kan ik de redders alerten via een sos centrale ergens in Texas, USA. Die krijgen dan een noodoproep met de exacte coordinaten.

Dag 1 zit er op.
De kop is er af.
Ik ga zo tevreden slapen.