Gr5 deel II dag 6 Barr - Dambach la Ville

Gr5 deel II dag 6 - Barr - Dambach-la-Ville

42.654 stappen ofwel 28,1 km

Een Gouden Dag. Qua weer, qua alles.

De kerkklok van Barr luidt 7 uur  en ik ben wakker. Normaal ben ik een slow starter, maar vandaag is het - voor mijn doen - allemaal snel gepiept. Om even voor 9 loop ik de camping af. Wel is er een Nederlandse dame die me nog even na komt hollen en me er op wijst, dat ik mijn handdoek ben vergeten. 

Nou ja mijn handdoek... die van Jelle eigenlijk. Net als mijn jack en mijn vest. Geniale ( je weet wel met die tong tegen het verhemelte) allemaal. Weegt nauwelijk iets en doet zijn werk fantastisch. Thanks Jelle!

Je bent dan vroeg weg, het weer is geweldig en je bent nog even bijna alleen op de wereld. De mensen die je tegenkomt zijn in dezelfde stemming als jijzelf. Zoals die dame van ca 55 - 60 met haar hond, die het zo heerlijk vind dat ze bijna alleen kan genieten van zo’n mooie zondag ochtend. En dat meneertje van 76, die van de dokter te horen heeft gekregen dat hij moet bewegen en die ik tegen kwam op het ongeveer steilste weggetje denkbaar. Hij vertelde me dat ik zo goed Frans spreek ( sic ) en dat hij zoveel met Nederland heeft, omdat zijn vader vertaalde voor de goegemeenschap van Frans in het Nederlands en vice versa.

Maar de mooiste ontmoeting is met de waard van de refuse de Gruckert. Ik ben op dat moment helemaal totall loss.  Ik ben van Barr ( 252 meter) gestegen naar ongeveer 600 meter, maar ben daarbij te snel van stapel gelopen. Het ging zo goed en het was eerst minder stijl. Dus ik ging als de brandweer; helaas kwam toen de sirene. Het werd steiler en steiler en het werd zwoegen en harder zwoegen. En ondertussen was het zo verschrikkelijk mooi om me heen. Maar ik kon niet meer

En toen kwam ik bij die refuse. en bestelde ik een thee. En toen ik afrekende was dat 1 euro. Dus dacht ik... ik neem er nog een en terwijl ik met de waard naar binnen liep, zag ik zijn doedelzak ( doedelesack in t Frans). Op mijn uitroep vroeg ie of hij wat spelen moest. Helaas voor hem ben ik een liefhebber en zei derhalve ongegeneerd Ja!

Daarop zette hij zijn instrument in elkaar, liep plechtig naar buiten en begon. Hij raakte eerste achter adem, maar daarna kreeg ik een pracht van een muziek te horen. Daarna  kreeg ik mijn 2e thee!  Ook daar heb ik zonovergoten van zitten genieten.

Ik hou van bos. Welaan op deze Gouden Zondag ben ik wel aan mijn trekken gekomen. En dat gelardeerd met die prachtige vergezichten.

Maar... ik moest er wel voor werken... hard voor werken. Maar dat is de lol ervan denk ik dan. Dan geniet je er nog eens extra van. En ja ik kwam mensen tegen en nee ik had er geen last van op deze prachtige heerlijk dag. Het waren doeners, die van de natuur hielden. Zoals dat echt bejaarde stel dat dezelfde weg liep naar die doedelak refuge en daar maar weinig later aankwam. Echt ongelooflijk.

Ook was er die mountainbiker die op een voor een fiets onmogelijk pad me bijna  van de sokken reed met een vaart, dat ik dacht dat ik hem met gebroken schedel over een kilometertje of wat terug zou vinden. Nou, echt niet!

Het was zo’n perfecte eindeloze dag met dat gouden nazomer weer. Zo’n dag waaraan nooit een einde komt en dan ineens is dat einde er wel. Dat punt had ik op Kaesmarkt. Dat is op 525 meter en ik moest voor logies naar Dambach la Ville op 250 meter. En alles op booking .com zat vol. Dus ben ik gaan bellen. En net toen ik de wanhoop nabij was, belde mij Julie terug.

En nu zit ik in een  chambre d’ hote in een schitterende kamer met een allerliefste gastvrouw, die me direct al na aankomst heel lief een biertje bracht. En die veronderstelde dat ik ongeveer 55 was........ Kijk, zoiets helpt ook.

Morgen misschien maar weer eens een wat minder lange etappe. Voor de bosliefhebber als ik bijft er hier toch wel genoeg te genieten. Om half negen het ontbijt....