gr5 deel II dag 7 Dambach la Ville - Selestat en weer terug

Gr5 deel II dag 7 Dambach la Ville - Selestat en terug

Vandaag ben ik naar Selestat gefietst.... ja heus je leest het goed: gefietst. Gisteren was wel een superdag, maar ook een aanslag op mijn fysiek. ( Julie zei me, dat het traject dat ik gisteren gelopen heb ca. 1100 meter stijgen en dalen inhoudt). Enorm vermoeiend. Dus heb ik besloten tot een rustdag.

Welaan, je hebt rustdagen en rustdagen. Dit was er een van de laatste soort. Oordeel zelf.

Bijna al mijn kleren zijn gewassen door Julie, mijn werkelijk allerliefste gastvrouw. En de rest van mijn garderobe, die ik vandaag gedragen heb, hangt nu door mij uitgespoeld te drogen. Morgen werkelijk spik en span op weg.

Mijn tent is uitgehangen en is weer helemaal droog

In de apotheek, hier op een steenworp vandaan, heb ik twee paar steunkousen aangeschaft. Ik ben daar opgemeten en ze zijn besteld. Ze hadden geen roze noch bordeaux rood. Maar daarna ben ik gevallen op ecru katoen. Jawel, je ziet waartoe een set steunkousen met knollen niet allemaal toe kan leiden. Morgen kan ik de nieuwe om half tien ophalen.

Ik heb een zijden binnenzak voor mijn slaapzak aangeschaft, omdat het synthetische materiaal van de slaapzak me als een dolle kriebelt. Normaal loopt de GR 5 nu niet direct langs een zone industrielle. Maar met de fiets is zoiets prima te doen. En de prijs was minder dan helft, waarvoor ik het bij Bever heb zien liggen. Bonus!

Ik ben vanmorgen bij een cave in Dambach binnengelopen en heb mij laten voorlichten over de druivenoogst. Die is al gedeeltelijk begonnen op geselecteerde percelen, maar begint a.s. maandag in volle omvang. Ik was bij een cave uit 1733. Ja echt 1733. In de kelder prachtige eikenhouten vaten (voor meer zuur in de wijn) en de stalen vaten voor de wijn, die wat zoeter moet blijven. De oogst wordt goed. Alleen heeft de droogte de hoger gelegen wijngaarden wel een knauw gegeven.  Zo dan zijn jullie ook weer op de hoogte.

Dat is trouwens een fenomeen. Er zijn hier zeker een tiental caves in het ommuurde deel van de stad zelf. Allemaal met dezelfde opzet: een grote binnenplaats met aan de ene kant de schuur en de cave en aan de andere het huis. Zo’ n binneplaats is hard nodig, want anders kunnen ze hun druiven niet kwijt tijdens de oogst.

Dus zie je overal door die plaatsjes, van die kleine traktoren rijden met een half platte kar erachter. Vanmorgen zag ik een oogstmachine door een eeuwenoud poortje gaan. Daar zat nog nauwelijks een paar millimeter aan beide kanten tussen. Waar je al niet op moeten letten bij de aanschaf van je materiaal..

Alle plaatsjes hier ademen rijkdom; zijn voorzien van vele vakwerkhuizen en lijken zo weggelopen uit een prentenboek van Anton Piek. Ik heb altijd veel van Anton Piek gehouden...

En dan het fietsen tussen de wijngaarden met alle rijkdom van de streek aan de ranken rijpend. Schitterend.

Morgen ga ik weer op pad. Ik hoop dan niet zoals laatst een vlieg in mijn oor te krijgen. Het kreng kwam op volle kracht direct het oor binnenvliegen. Voor mijn gevoel stuiterde ie terug van mijn trommelvlies en toen bleef ie daar ergens diep binnen zitten prutsen. Het kostte echt even tijd voordat ie eruit was en die tijd was niet aangenaam, kan ik je mededelen. En als je vinger in je oor stopt, kan het kreng er niet meer uit. De volgende keer neem ik een cocktail prikker en rooster ik de culprit daarna op een zacht vuurtje!

Ook een mug die direct je oog invliegt, is ook al niet zoals het hoort. En natuurlijk ben ik vooral aan het eind van de dag een geliefd object voor onze geveugelde vrienden. Lord of the Flies.... grrrrrr.

Enfin, de tent is ingepakt en straks ga ik mijn rugzak op orde brengen. Een zeer rustgevend karwei dat ik graag elke dag doe. Want die rugzak bevat gewoon alles wat voor mij van belang is. Meer heb ik niet nodig, maar het moet wel gekoesterd.

Morgen hoop ik bij Chateau du Haut - Koenigsbourg te komen.