GR5 deel II dag 22 St. Hippolyte - Goumois

GR5 Deel II dag 22 St. Hipolyte - Goumois

41.772 stappen voor 27,5 kilometer

Il souffle hennnng...

Maar laat ik beginnen met de nacht. Die was ijskoud. Ik heb een zware slaapzak gekocht en sleep die overal mee, maar nu pas besef ik de waarde van dat ding. Ik ben comfortabel zolang ik er onder lig, maar moet er wel twee keer uit  vannacht. KOUOUD!

Naast me stonden twee stel, heel levendige Duitsers. Niks mis mee, maar eerst gingen ze zo n beetje in mijn scheerlijnen staan en  vervolgens hadden ze muziek aan. Net hard, maar wel zo hard dat ik net niet slapen kon. Ja dahug! Ik ben naar ze toe gegaan en heb vriendelijk - hoop ik - gevraagd of ze ook zonder konden. Daarna was de muziek fini en kon mijn snurken beginnen.

En dan in de ochtend na die kou is mijn tent helemaal plens van de condens en echt zeiknat. En dus zwaar!

Ik breek op in recordtijd ( = 1  uur en 15 minuten met daarbij 5 minuten verlies aan tijd vanwege het zoeken naar mijn bril!!!) en stap om half negen in het dorp de bakker binnen. Om tien over half negen begint mijn GR5 avontuur weer. Ik moet vandaag 26,5 kilometer officieel, maar aan mijn actueel gelopen kilometers hebben jullie al gezien dat ik weer heb lopen dwalen bij tijd en wijlen.

Il souffle... hennng.

Ik ben net onderweg als het me weer te warm wordt. Alles uit en mijn T- shirt aan. Dat blijkt een foute beslissing, want zodra je op de wind komt, wordt het koud. Steenkoud. Wat een gemene blazerij is dat: koud, hard en gemeen. Als je in de zon loopt met enige goeie kleding aan, is er niks aan de hand. Maar loop je in de schaduw en alleen met T- shirt ben je veel te koud gekleed. Dus gaat mijn safariblouse aan met eronder mijn thermohemd.

Maar ja, dat is dan weer veel te warm als je in de zon en uit de wind bergopwaarts moet. Oh jee, altijd wat!

Grosso modo is het superb wandelweer. Zon, lekker koude wind en ideale omstandigheden. En dan de omgeving. Heel open en glooiend. De Jura sluiert soms wel even, maar wil zich vooral wulps, rijk en glooiend aan de nietsvermoedende voorbijganger presenteren. En dat doet die Jura uitbundig bij elke overgang.

Het bos is wel aanwezig, maar is veel kleiner en gefragmenteerder dan in de Vogezen. Daartussen liggen veel prachtig glooiend weideland, waar koeien al bellend zich in dienst stellen van de boeren. De hoeves zijn groot en over het algemeen welvarend. Het is een vreugd door dit prachtige landschap te mogen lopen. Een vurrukking en zeker met dit weer, alhoewel

Il soufle...hennng

Je loopt van vallei naar vallei en van uitzicht naar uitzicht. Dat betekent wel, dat het elke keer dalen en klimmen is. Je moet je voorstellen de hol vanaf de Argonautenweg naar de Dorpsstraat of de helling van de weg naar de Lemelerberg en dat dan steiler en dat dan vervolgens een uur of langer lang. Dan heb je even een beeld, hoevhet er af en toe aan toe gaat. Ja dat kennen we thuis echt niet.

Geen wonder dat je dan het uitzicht dat je krijgt extra kan waarderen..... je hebt er immers keihard voor moeten werken.

Il soufle.... hennng

En als ik dan bijna boven ben na een uur zwoegen, dan kom ik een boer tegen. In de 70 en met een groene pull-over en een stok.  Net daarvoor ben ik rond de ronding van de berg gekomen en de wind is zo snijdend dat ik mijn schaamlap, die normaal mijn hoofd bedekt,  nu even als halsdoek/sjaal gebruik. Het is ineens bitter koud in de schaduw en met die wind.

“Il soufle henng ”,  zegt de boer. En hij heeft gelijk. Ik waai haast uit mijn baatje.

“Il soufle”,  zegt ook een bewoonster van een prachtige hoeve die ik even later bewonder. Die heeft ook prachtig bloeiende tuin. We staan even te praten en ze voegt me heel ondeugend kijkend toe. “Il soufle ...... En dat is voor de rest van de week!”

Ik wordt teruggebeld door de dame van het hotel. En zo ben ik nu  in bad geweest, heb vorstelijk gedineerd en ga zo slapen terwijl buiten de ijspegels van de daken gaan vallen. Lekker ..... in een warm bed.

Il soufle ... hennng!

Deze hele week nog!