GR5 deel II dag 23 Goumois - les Grands Philiberts

GR5 deel II dag 23 Goumois - les Grands Philiberts

43.334 stappen voor 28,6 kilometer

Voor vandaag gelden een twee dingen.

Il ne soufle plus. Echt geen zuchtje wlind. Maw, dat oude dametje was inderdaad erg ondeugend of haar weerbericht klopte niet.

Le Doubs.

Als ik jullie vraag een grensrivier te noemen tussen Frankrijk en Zwitserland, dan verwacht ik niet dat jullie stantepede met Le Doubs op de proppen komen. Zou ik ook nooit geweten hebben.maar het is vandaag diezelfde Doubs die mijn leven heeft geregeerd.

Ik heb er de hele dag langs gelopen. Eerst in de ochtend met de mist nog over het water en een stel vissers, wier snoeren in het ochtendlicht heen en weer schieten. De rivier is dan kalm en glad.

Dan later is er een stuw en is de rivier dood als een meer. Maar wel worden de krijtrots wanden steiler.

In de middag is de Doubs een rivier die de kloof beheerst en teleer gaat zoals een echte bergrivier betaamd. Het bos is dan compleet vochtig. Alles bemost: stenen bomen kortom de hele mikmak.  En het gouden middaglicht van deze herfst schijnt net in het verlengde van de kloof. Ja een middag voor die sprookjesprins en prinses op dat schitterende paard en de elfenkoningin op haar eenhoorn. Ik heb ze niet gezien, maar ze moeten er geweest zijn.

Dan weer een stuw en die schitterende Doubs verandert in een karakterloos meer met zooi in het water. Bovendien blijkt dan dat ik eerder zo gebiologeerd was, dat ik teveel tijd heb verloren. Bovendien blijkt de tocht 4 kilometer langer dan gedacht en moet ik mij haasten. Temeer omdat de laatste 3 kilometer nog even ruim 300 meter verticaal gestegen moet worden.dat laatste bleek geen kattepis.maar ik slaap vannacht wel in zo’n monumentale Jura boerderij uit 1684. Een werkelijk prachtig huis.

Alle gasten hebben vanavond samen gegeten met de gastheer ook aanwezig. Dat blijft toch een prima recept voor een gezellige avond. Vier vissrs en een echtpaar uit Normandie met roots in deze streek. Ik ben de enige buitenlander en wordt omgedoopt tot Batavier. Dat werd deze avond mijn Geuzennaam.

Maar het was wel een loodzware tocht omdat elke stap met beleid genomen moest worden anders dreigde een verzwikte enkel of erger.

Ik ben dan ook doodop. Ik hoop dat de fotos een beter beeld geven van deze dag.

Nu lekker slapen. Morgen weer verder.