GR5 deel II Le Cluse Mijoux - Les Hospitaux Neufs

GR5 deel II dag 27 (rustdag) en 28 le Cluse / le Frambourg - Les Hopitaux Neufs

31.336 stappen voor 20,6 kilometer ( vanwege het te laat starten van de stappenteller staan er 3,5 kilometer te weinig op vandaag)

Op de rustdag ben ik op mijn gemakje naar het plaatselijke kasteel gelopen. Stamt uit de Xe eeuw. De Jura is in plateuau’s opgebouwd en bij Le  Cluse - Mijoux is een belangrijk en strategisch kruispunt. Vandaar het slot en later het militaire fort op de rots er tegenover.

Helaas er was een hardrenwedstrijd georganiseerd en het kasteel was op deze zondag alleen toegankelijk voor de dames en heren hardhollers. Ik zeg dat ernstig oneerbiedig, want al de deelnemers verdienen alle lof en bewondering. Het is hier niet vlak en de deelnemers werden ombarmhartig door dal en over berg geparcourd. Dat moet echt lood en loodzwaar zijn geweest.

Het had moeten gaan regenen en onweren op zondag, maar dat bleef uit tot ergens rond zevenen. Voor de rest was het een prachtige dag.  Maw mijn timing was dit keer helemaal pruts. Want ......

vandaag was een ijskoude dag met alleen maar regen. Het is de hele dag niet boven de vier graden geweest en vanaf negen tot half vijf heeft aan een stuk geregend. Behalve ergens halverwege de middag.... toen ging de regen over in natte sneeuw. En dat viel op mijn hoofd!

De wereld wordt dan klein en je trekt je helemaal terug op jezelf. Daarbuiten is toch niet al te veel te zien of te beleven. Dan bekruipen mij diep filosofische gedachten. Zo bedacht ik mij dat tijd een raar ding is. Zo is het van 8 tot 1 korter dan van 1 tot 8. Daar sta je normaal niet zo bij stil, maar het is toch een diepe gedachte. Dat verklaard waarschijnlijk ook waarom die middagen op kantoor vaak zo lang duurden. 

Zo dus....

In de ochtend had ik moeten klimmen en ik kwam oververhit aan op de top. Dus alles uit en weer minder  aan. Maar ja, goed ingevoerd als jullie zijn, raadt je het al, op het vlakke werd het er volgens weer te koud en inmiddels pijpte het gietstelen.

In een dorpje vroeg ik iemand of ik buiten zijn afdak mocht gebruiken om me even om te kleden. Hij noodde mij  in zijn garage, alwaar ik me weer warm kon aankleden. Eerst moest ik 10 minuten mijn van de kou verstijfde vingers warmen aan de verwarmingsbuis. Toen pas kreeg ik de knopen  van mijn blouse los.....(sic).

Dik aangekleed en met mijn handschoenen en oorwarmer aan ging het weer verder. Nu was de afstand vandaag niet spectaculair groot en kon ik pas tegen 18:00 uur bij mijn chambre d hote terecht.  Dus moest er worden “vertraagd”. En dat is op een dag als deze niet zomaar vanzelfsprekend. Alle uitbaters zijn op maandag gesloten en lekker buiten zitten was er ook niet bij.

Gelukkig was er een klein kapelletje, dat open was en waar ik heerlijk droog en uit de wind heb zitten lezen. Maar zoals dat gaat... je stapt uit de snerpkou en dan lijkt alles warm. Maar als je een uurtje stilzit in een onverwarmd kapelletje, dan ben je   versteend. Maar ach, daarna gewoon weer flink doorstappen en je bent zo weer warm.

Maar achteraf had ik gewoon bij mijn ritme moeten blijven en maandag als rustdag moeten nemen. Dan had ik zondag heerlijk in de zon gelopen, was alles open geweest en had ik vandaag  lekker binnen bij de kachel kunnen blijven zitten. Tja ........

Ach, als je een tocht maakt als deze en je kunt niet tegen wind, regen en kou, moet je er ook maar helemaal niet aan beginnen. Maar mijn vingers hebben nog “dooie” uiteindes en ik ben nog steeds wat kouwig. Ik kruip er zo lekker in.

Morgen naar het dak van mijn tocht: de Mont d’Or. 1461 meter. Het zou weer mooi moeten wezen met een maximum van 10 graden.

Ik heb er zin in.